แสงสีทองแห่งตะวันสาดส่องกระทบยังผืนหญ้าเขียวขจีให้ส่องประกายระยิบระยับราวกับอัญมณี ท่ามกลางความงดงามนั้น หญิงสาวร่างบางในชุดเดรสขาวกำลังโค้งตัวลงไปสูดกลิ่นหอมของมวลบุปผา ดวงตาสีฟ้าอ่อนฉายแววอ่อนโยน ใบหน้าใสถูกประดับด้วยรอยยิ้มหวานละมุน นิ้วเรียวเกี่ยวเส้นผมนุ่มที่ตกลงมาปรกหน้าไปไว้ด้านหลัง มือบางจับก้านของบุปผาให้สยบสงบนิ่งด้วยนิ้วเรียวของเธอ ก่อนที่จะสูดลมหายใจรับความหอมแห่งกลิ่นบุปผานั้น ขณะที่หญิงสาวกำลังชื่นชมกับบุปผาเหล่านั้น สายตาก็ไปปะทะกับวัตถุประหลาดสีแดงเคลื่อนที่ได้ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ดวงตาสีฟ้าอ่อนฉายแววสงสัย หญิงสาวจึงยืดตัวขึ้น แล้วเดินตามวัตถุประหลาดนั้นไป
ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไหร่ กลับยิ่งรู้สึกประหลาดใจ คลับคล้ายว่าสิ่งที่เห็นนั้นอาจจะไม่ใช่วัตถุ แต่อาจเป็นสิ่งมีชีวิต(ที่เรียกว่าหัวใจ เงิบ ไม่ใช่ละ 55) หญิงสาวจึงรีบเร่งฝีเท้าก้าวเข้าไปใกล้ และเธอก็ได้พบว่า วัตถุประหลาดสีแดงที่เธอเห็นนั้น แท้จริงแล้ว คือมนุษย์ผู้หญิงมิหนำซ้ำยังเป็นเด็กอีกด้วย หญิงสาวยืนอยู่ด้านหลังเด็กน้อยคนนั้น เธอสังเกตใบหน้าของเด็กสาว ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องลำบากอยู่ หญิงสาวทรุดนั่งลงที่พื้นหญ้า ทำให้แม่หนูน้อยในชุดผ้าคลุมสีแดงหันขวับมาทางเธอทันที หญิงสาวหัวเราะน้อยๆกับปฏิกิริยาแบบนั้น
"ไม่ต้องตกใจนะ พี่แค่มาดูดอกไม้น่ะ แม่หนูน้อยหมวกแดง ฮะๆ"
หญิงสาวระบายยิ้มเป็นมิตรให้พลางตบพื้นข้างตัวเบาๆ เป็นเชิงชวนให้นั่ง
"น่ะ..น่ะ หนูจะไว้ใจคุณได้ยังไง คุณอาจจะเป็นหมาป่าปลอมตัวมา เหมือนที่คุณนายพรานเตือนไว้ก็ได้"
เธอเนี่ยนะ..หมาป่า? =_=
"พี่จะเป็นหมาป่าได้ยังไงล่ะคะ เฮ้อ..พี่เป็นลูกผสมนะ มีปีกด้วยเนี่ยๆ =O= "
หญิงสาวกางปีกสีฟ้าครามไล่ระดับจากสีฟ้าเข้มไปจนถึงสีขาว พลางขยับปีกเล็กน้อยให้รู้ว่าไม่ใช่ปีกเด็กเล่นแต่อย่างใด
"โหว งั้นพี่เป็นอะไร นางฟ้าหรอ? *O*"
เด็กสาวชุดแดงนั่งลงข้างตัวเธอ แล้วยื่นหน้ามาใกล้เธออย่างสนใจ
"พี่เป็นคิวปิดต่างหากค่ะ ^^"
หญิงสาวเอื้อมมือไปลูบหัวเด็กสาวข้างๆอย่างเอ็นดู น่ารังจังเลยนะ เด็กๆเนี่ยไร้เดียงสาดีจัง
"แล้ว...คิวปิดคืออะไรหรอคะ?"
ทำถามตอบยาก...อธิบายแล้วแม่หนูน้อยจะเข้าใจไหมเนี่ย Orz
"อ่า...ไว้โตขึ้นเดี๋ยวก็รู้เองค่ะ ว่าแต่เราเป็นอะไรรึเปล่าคะ มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าเอ่ย?"
หญิงสาวกล่าวเสียงอบอุ่น
"...หนูอยากถักสร้อยคอดอกไม้ให้คุณยายค่ะ..แต่..แต่ว่า..."
เด็กสาวเอ่ยตอบ ก่อนจะเงียบลงแล้วก้มหน้าลงไปด้วยสีหน้าเศร้า
"แต่? แต่ว่าอะไรคะ?"
หญิงสาวเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย
"ดอกไม้หายากมากเลย เดินไปตรงไหนก็เห็นแต่ทุ่งหญ้า T_T"
หญิงสาวมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความสงสาร เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา ยังพอมีเวลา...
"งั้นมาพี่ช่วยหาเอง! แค่ดอกไม้ใช่ไหมล่ะ ของกล้วยๆ"
หญิงสาวลุกขึ้นยืน แล้วทำท่าจะออกหาของเลย
"จริงหรอคะ พี่จะช่วยหนูจริงๆหรอ T^T"
เด็กสาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยความซึ้งใจ
"เฮ้ยๆ อย่าร้องนะ ไม่งั้นพี่ไม่ช่วยเก็บนะเอ้า อึบๆ! =O=^ "
หญิงสาวหลุดยิ้ม พอเธอสั่งห้ามปั๊บ เด็กสาวก็กัดริมฝีปากตัวเองอย่างพยายามกลั้นสุดชีวิต น่ารักจริงๆเลย เธอลูบหัวหนูน้อยเบาๆ ก่อนจะกางปีกออกแล้วโผทยานขึ้นบินบนท้องฟ้า ดวงตาสีฟ้าอ่อนมองสอดส่ายไปยังพื้นเบื้องล่าง หญิงสาวบินหาอยู่สักพักก็เห็นกลุ่มจุดสีขาวๆอมชมพูไหวๆอยู่ที่พื้นเบื้องล่าง นั่นอาจจะเป็นดอกไม้! เธอรีบร่อนลงไปที่พื้นทันที และเมื่อปลายเท้าสัมผัสกับพื้นหญ้า เธอก็รีบวิ่งเข้าไปหาต้นไม้ต้นใหญ่เบื้องหน้า
"ซากุระ..."
หญิงสาวอมยิ้มอย่างดีใจ เมื่อมองไปยังดอกไม้ด้านบน มือบางเอื้อมไปเด็ดดอกซากุระมาจนเต็มอุ้งมือ นิ้วเรียวเขี่ยกลีบดอกบางนิ่มอย่างมีความสุข แต่ดูท่าทางเธอคงจะบินไม่ได้แล้วล่ะ ขืนบินมีหวัง ดอกไม้ที่เก็บได้ปลิวลงจากฟากฟ้าอย่างสวยงามแน่ๆ เธอยังไม่พร้อมจะทำตัวเป็นนางฟ้าโปรยดอกไม้จากฟากฟ้าลงมา แล้วค่อยลงมาเด็ดอีกรอบ เธอก็ไม่ใช่คนดีและขยันอะไรขนาดนั้น หญิงสาวจึงเดินต่อไปเรื่อยๆ เธอเหมือนเห็นแสงวิบวับอยู่หลังพุ่มไม้ มันคืออะไรกันนะ? ด้วยความอยากรู้อยากเห็น หญิงสาวจึงแหวกพุ่มไม้เข้าไปดู และสิ่งที่เธอเห็นก็ทำเอาต้องอ้าปากค้าง กุหลาบสีขาวเปล่งประกายระยิบระยับเด่นอยู่ดอกเดียว ท่ามกลางดอกกุหลาบสีแดงสดรอบๆ อีกทั้งยังบานสะพรั่งทันทีหลังจากที่เธอมองไปที่มัน อาจมีเวทมนต์บางอย่างอยู่ในดอกไม้ดอกนั้น แต่ไม่ว่ายังไงเธอจะต้องเข้าไปเก็บมันมาให้หนูน้อยคนนั้นให้ได้ รับรองว่าแม่หนูน้อยหมวกแดงจะต้องดีใจ
หญิงสาวค่อยๆเดินลัดเลาะลึกเข้าไปหาดอกกุหลาบขาว ให้ตายสิ เธอต้องคอยระวังหนามของดอกกุหลาบดอกอื่นๆด้วย ดูเหมือนดอกกุหลาบขาวนี่จะอยู่ในสุด และหนามเยอะสุดซะด้วย หญิงสาวแอบปาดเหงื่อและยิ้มแหยๆ ตอนนี้เธอเข้าไปถึงดอกกุหลาบขาวแล้ว ยิ่งมองก็ยิ่งสวยแฮะ แต่หนามเยอะจัง..Orz
"ทำไงดีหนามทั้งก้านเลย T.T"
หญิงสาวร้องโอดครวญเบาๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะนึกได้ว่าเธอมีคัดเตอร์ติดตัวอยู่ เธอคว้ามันออกมาจากด้านหลังของพื้นรองเท้า(คำเตือน อันตรายนะจ๊ะ อย่าลอกเลียนแบบ) เธอใช้มือข้างหนึงจับตรงก้านบนสุดติดใบเลี้ยงซึ่งไม่มีหนาม ก่อนจะใช้มืออีกข้างกรีดก้านออกจากลำต้น
ฉึ่ก!
แม้จะระวังดีแค่ไหน แต่เพราะลำต้นที่เหนียวมาก จึงทำให้หญิงสาวต้องออกแรงดึงให้ขาด จังหวะนั้นเอง มือด้านที่เธอจับก้านอยู่นั้น ก็ไหลลงมาโดนหนามซึ่งเป็นที่แน่นอนว่ามันตำเข้าไปที่อุ้งมือของเธอ หญิงสาวร้องซี๊ดปากเล็กน้อย ก่อนจะสะบัดมือด้านที่ถูกตำ ปรากฎว่าสะบัดปั๊บ เลือดก็หยดแหม่ะลงพื้นทันทีที่เธอสะบัด
"เก็บดอกไม้ยังได้เลือด...=_="
หลังจากเธอปลงตกเล็กน้อยก็หยิบดอกกุหลาบขาวนั้นมา ใช้คัดเตอร์ขูดเอาหนามออก ด้วยความที่กลัวว่าจะไปตำมือแม่หนูน้อยหมวกแดงเป็นรายที่สอง หลังจากเอาออกเสร็จเธอก็เดินลึกเข้าไปในป่าอีก เฮ้อ...ไม่ว่าจะเจอหรือไม่เจอดอกไม้ เธอก็ต้องฝ่าดงหนามนี่ออกไปอยู่ดีล่ะนะ ระหว่างที่หญิงสาวรำพึงในใจนั้น เธอไม่รู้เลยว่าด้านหลังเธอนั้น เลือดของเธอได้ซึมลงไปยังพื้นดิน และดอกกุหลาบดอกอื่นๆที่เหลือได้แหวกทางไว้ให้เธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...
"อ๊ะ! นั่น! O[]o!"
ไม่ผิดหวังที่เธอเลือกเข้ามา....
ภาพดอกไม้นานาชนิดเรียงรายหลากสีอยู่ริมทางเดิน หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปเด็ดเท่าที่คิดว่าน่าจะเพียงพอสำหรับ สำหรับการร้อยเป็นสร้อยคอ ก่อนที่เธอจะมองเหล่าดอกไม้ในอ้อมกอด อ่า...สวยจัง หอมด้วย หญิงสาวคิดแล้วเดินย้อนกลับไปทางเก่าเธอเดินไปเรื่อยๆ จนลืมสังเกตไปว่าเหล่าดอกกุหลาบก่อนหน้านี้มันไม่ได้แบ่งไว้ให้เป็นทางเดิน....
"อ๊ะ! พี่สาว *O*"
เด็กสาววิ่งมาหาหญิงสาวทันทีที่เห็นเธอ
"ค่า..อ่ะพี่หามาให้แล้วนะคะ ^^"
หญิงสาวกล่าวก่อนที่มือบางจะค่อยๆหยิบดอกไม้ออกจากอ้อมแขนแล้วไปวางไว้ในตะกร้าของหนูน้อยหมวกแดง แต่ระหว่างนั้นเองดูเหมือนดอกไม้ที่เธอเก็บมาจะหล่นหายไปอันหนึงแฮะ ตกที่ไหนอีกล่ะเนี่ย... Orz
"เมี้ยว! ^>w<^"
หญิงสาวหันไปตามเสียงร้องก็พบว่าเป็น.... เจ้าหวีดสยอง?! O[]o?!!! มายังไง? เธอไม่ได้พามันมาด้วยนี่ แต่ช่างมันก่อนเจ้าเหมียวน้อยที่แสนน่ารักของเธอ มันคาบดอกไม้ที่เหลือมาให้ น้ำตาจะไหล....TT^TT เลี้ยงจนอ้วนปุ๊กมาตั้งนาน น่ารักก็วันเนี๊ย มีประโยชน์ก็วันเนี๊ย! T////T เธอคิดก่อนจะเอื้อมมือไปรับดอกไม้จากปากของเจ้าหวีดสยอง
แต่...
มันไม่ได้น่ารักอย่างที่เธอคิด จู่ๆเจ้าหวีดสยองก็ลอยตัวขึ้นกลางอากาศ แล้วกลายเป็นชายหนุ่มคาบดอกไม้ไว้ เขาเอามือจับก้านดอกไม้ ก่อนจะแตะปลายเท้าทั้งสองข้างลงสู่พื้น และมองเธอด้วยออร่ามืดแปลกๆ เธอผิดอะไรหรอ?
"ข้าว....เที่ยง - -^ "
"=[ ]=!!!"
หญิงสาวนึกออกได้ทันทีว่าเธอผิดอะไร ชายหนุ่มเดินไปวางดอกไม้นั้นไว้ในตะกร้า ก่อนจะมองหน้าเธอแบบคาดโทษ
"อะไรยะ เลทนิดเลทหน่อย อย่ามาเยอะนะเจ้าหวีดสยอง! ยังไงฉันก็เป็นนายของนาย!"
ชายหนุ่มไม่พูดไม่จาใดๆทั้งสิ้นคว้าข้อมือเธอแล้วลากไปทั้งอย่างงั้น
"เอ่อ...ขอบคุณนะค๊า!!!! พี่สาวพี่ชาย!!!"
เด็กสาวในชุดคลุมสีแดงตะโกนขอบคุณไล่หลังไป
"อ๊ากกก ปล่อยฉันนะ นี่! มันเสียมารยาทมากนะ เดินออกมาดื้อๆแบบนี้ ฉันยังไม่ได้ร่ำลากับหนูน้อยหมวกแดงเลยนะ! o>O
หญิงสาวพยายามแกะมือเขาออกจากข้อมือเธอสุดชีวิต ส่วนชายหนุ่มจู่ๆเขาก็หยุดเดินหันหน้ามาประจันหน้ากับเธอ แล้วยกข้อมือเธอขึ้นมา
"ห่วงมารยาท? งั้นเธอก็รอให้เลือดหมดตัวเลยไหมล่ะ?"
ดวงตาสีฟ้าอ่อนซึ่งเดิมก็กลมโตอยู่แล้วเบิกตากว้างขึ้นอีก เมื่อเห็นเลือดไหลเป็นทางยาวจากมือของเธอ อะไรกัน.... เธอไม่ทันสังเกตว่าเลือดออกมากขนาดนี้ แผลมันกว้างขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? แต่เหนือสิ่งอื่นใด หวีดสยองสังเกตเห็นมันก็เลยลากเธออกมางั้นหรอ หญิงสาวพูดไม่ออก เธอเลยก้มหน้าลงกับพื้นเงียบๆเป็นเชิงยอมแพ้
"กลับไปราดแอลกอฮอล์"
หืม? แอลกอฮอล์... ห๊ะ?! แอลกอฮอล์! O{}O!!
"ไม่ๆๆ ไม่เอา ฉันไม่ราดแอลกอฮอล์ๆๆๆ TTwTT"
"เธอต้องราด! น้ำเปล่าเอาไม่อยู่หรอก! -*-"
"ม่ายน๊าาาา ฉันเป็นนายนะ ฉันเป็นนาย พูดอะไรก็ฟังฉันเซ่ TOT"
"อย่าดิ้นได้ไหมเนี่ย! เธอเข้าใจรึยังล่ะ มันก็เหมือนตอนเธอจับฉันอาบน้ำนั่นหละ! -O-*"
"มันไม่เหมือนกันเว้ย! อันนั้นมันจำเป็นไม่งั้นก็ไม่สะอาดดิ! TT^TT"
"งั้นนี่ก็เหมือนกันราดซะ! แผลจะได้สะอาด -*-"
"ม่าย...เบตาดีนไม่ได้หยอ *^*"
"ไม่ได้!!!"
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย TT[]TT"